غیبتمان طولانی شد

سلام پسر عزیزم

سلام عشقم  ، عمرم ، جونم

سلام پسر قلدر  و گاهی بد اخلاقم

پسر مهربون و نازک دل من

پسر من

هفته ای که گذشت رو با بابایی گذروندی ، خیلی از ساعت ها با هم بودید چه داخل خونه

چه بیرون از خونه ، چند باری با هم رفتین پارک و شهر بازی ، نوبت دندونپزشکی داشتی که

با بابات تنهایی رفتین شهر من ، مجلس ختم بود باز هم دو تایی رفتین و خلاصه که حسااابی

کنار هم بودین .

مثل همیشه حرف های بزرگ تر از سنت میزنی و ما همچنان عادت نکردیم به اینگونه

 حرف زدنت و هر حرفت باعث تعجب ما میشه . خستگی های ما و کلافگیمون روی شما

هم اثر میزاره و گاهی اوقات بدجوری بد قلق میشی .

مسائل رو زیادی تجزیه و تحلیل میکنی و تا دلیل کاری رو ندونی انجامش نمیدی . خیلی

از کارهای بزرگترها رو بی ربط میدونی و زیر سوال میبری.

امروز که اومدم مدرسه دنبالت معلمت جلوتر اومد و گفت که چون کار کلاسیت رو انجام نمیدادی

دعوات کرده و تو الان عصبانی هستی ، وقتی از کلاس اومدی بیرون دیدم عصبانی نه

خییییییلی عصبانی هستی ، از کنار معلمت با بی محلی رد شدی و حتی به خداحافظیش

هم جواب ندادی

تا برسی به ماشین هی توپ و تشر اومدی که اصلا من نباید امروز می اومدم و.....

توی ماشین با داد و عصبانیت:

هی به این خانم معلم میگم من نمیتونم دایره بکشم

من نمیتووووووونم

نمیتوووووووووووووووووووووووووووونم(داد میزدیها)

- خب چیه مادر چرا داد میزنی آروم باش در موردش با هم حرف بزنیم.

- من نمیدونم آخه اینکه یه آدم نتونه دایره بکشه چه دلیلی داره که دعواش کنن!!!!!!

چه ربطی داره که بهش اجازه ندن بره توی حیاط بازی کنه اهههههههههههه

گفتم : شازده ، شما نمیتونستی بکشی یا میگفتی من نمیتونم ؟ اصلا امتحان میکردی

که ببینی میتونی یا نه ؟؟؟............

داستانی داریم با این یک دندگیت مادر.

الان هم شما یه نقاشی خوشگل برام کشیدی و آوردی بهم نشون دادی ، چند لحظه

قبل صدام کردی پرسیدی که چه رنگهایی رو دوست دارم گفتی آروم و شمرده شمرده

بگم بعدش هم گفتی آهان حالا گرفتم که چکار باید کنم و نتیجه اش یه نقاشی زیبا

شد با رنگ های مورد علاقه من ، ممنونم پسر نازنینم.

دوستت دارم مرد کوچک خانه من